طنزنویس فراری روزنامه های زنجیره ای کدها و اطلاعات تازه ای درباره اپوزیسیون از هم پاشیده سبز ارائه کرد.
«ا.ن» در سخنانی با تاکید بر نفاق فتنه سبز و گردانندگان آن تصریح کرد: «جنبش سبز یک جریان غیرمذهبی است که رهبران مذهبی]!؟[ دارد. جنبش سبز در یک جامعه مذهبی اتفاق می افتد، نه اینکه ما عاشق مذهب هستیم. نه، اتفاقاً ما اصلاً از جامعه مذهبی خوشمان نمی آید ولی در واقعیت زندگی می کنیم. یادتان باشد هرکس به شما گفت که ایران آینده، جامعه ای غیردینی خواهد بود، برای 50 سال آینده روی حرفش حساب نکنید.»
به گزارش روزنت، وی با اذعان به ریزش نیروی فتنه گران تصریح کرد: «ما قصد نداریم با کشاندن یک جمعیت 10 هزار نفری به خیابان، کشته و زندانی بدهیم. وقتی 5 هزار نفر به جای 3 میلیون نفر به خیابان رفتند، با 500 نفر می شود کنترل شان کرد».
ادعای گنده رقم 3 میلیون برای آشوب های سال گذشته در حالی است که روزنامه گاردین به نقل از خبرنگار اعزامی خود به ایران در ایام آشوب ها نوشت «جریان رسانه ای اپوزیسیون، تجمع 7 هزار نفره را تجمع 700 هزار نفری عنوان می کرد.»
همکار فراری نشریات زنجیره ای که در ازای دریافت پول با صدای آمریکا، جرس و روزنت همکاری می کند، از بدنامی رسانه های ضدانقلاب و بی آبرویی عناصر همکار با این رسانه ها خبر داد و گفت: یک مشکل بزرگ ما این است که نمی توانیم از پول خارجی استفاده بکنیم ]!![. دریافت کمک مالی از اروپا یا آمریکا عملاً تیر خلاص را به پیشانی همکاران ما در ایران می زند، ضمن اینکه تجربه تلخ شخص من از بی بی سی فارسی، صدای آمریکا، رادیو زمانه، دویچه وله نشان می دهد که همه رسانه های فارسی زبان خارجی ملاحظات دولتی خود را در نظر می گیرند. گاهی اوقات زیان یک تلویزیون مثل بی بی سی از فایده آن هزار بار بیشتر است، آنها 200 تن از بهترین نویسندگان ما را که صدها هزار مخاطب داشتند گرفتند، تبدیل به کارمندان سازمانی کردند که سالهاست همه دائی جان ناپلئون های ایرانی به آن شک دارند. از این گذشته دخالت دائمی اروپایی ها در کار رسانه ای که با پول اروپایی دایر می شود، باعث می شود این رسانه ها عملاً نابود شود. یکی از بهترین نمونه های آن رادیو زمانه است که عملاً از بین رفت. یورونیوز بعد از ماهها تلاش هنوز به هیچ جایی نرسیده و به نظر می رسد هنوز برای کارکنانش هیچ مترجم فارسی پیدا نکرده اند. متأسفانه برخی از دولتهای غربی عملاً به دلیل استفاده از مشاوران ایرانی قرون سابق، به جای کمک به جنبش کنونی دموکراتیک، به آن لطمه می زنند. همین حالا هم هزاران دلار در کانادا و آمریکا به عنوان هزینه کمک به روزنامه نگاران ایرانی در دست افرادی قرار می گیرد که نه تنها کاری برای پیشبرد جنبش آزادی ایران نمی کنند، بلکه عملاً برای روزنامه نگاران داخل کشور پرونده سازی می کنند. برخی روزنامه های داخل ایران بوسیله پولی تغذیه می شود که شما پرداخت می کنید.
«ا.ن» همچنین گفت: «مشکل بزرگ ما در اینترنت، ورود عوامل نفوذی اطلاعات برای دستیابی به داده ها و مطلع شدن از برنامه های ماست».
گفتنی است سناریوی احمقانه درازگوش تروا برای 22 بهمن، اگر چه از سوی مهاجرانی پیشنهاد شد اما عملاً به پای «ا.ن» بیچاره(سپر بلای جناب بهاءالله) نوشته شد. کیهان اظهارات اخیر طنزنویس دربه در را صرفاً از زبان ارائه «نشانه حیات» نامبرده منتشر می کند. وی یک هفته پیش در سایت جرس (سایت مهاجرانی و کدیور) نوشته بود «برای بسیاری از نیروهای اپوزیسیون حضور در صفحه 2 کیهان به معنی نشانه ای از حیات است. آنان ساده لوحانه احساس می کنند که با چنین ذکر شرّی لابد وجودشان اثبات شده و در گفتمان درونی کشور حضور یافته اند اما بازی زمانی جدی می شود که به خودت می آیی و می بینی که شده ای نویسنده ثابت و بی جیره و مواجب کیهان که با قلم تو پوست زندانی را می کنند و تمشیت او می کنند. یواش یواش اگر از عقل هم کمی فاصله گرفته باشی یا خوش خوشانت بشود آن وقت است که بازی ات می دهند. یک باره کار از دستت درمی رود و تبدیل می شوی به موجودی که چنان می نویسی تا آنها مطلبت را منتشر کنند. این گونه است که اطلاعاتی های کیهان، اسم رمز را یاد بچه روزنامه نگارهای این طرف می دهند که چه کنی که دیده شوی».

نوشته شده در سه شنبه 89/4/15ساعت 12:11 صبح توسط بهنام نظرات ( ) |